Strach przed wystąpieniami publicznymi? A może to syndrom oszusta – Impostor Syndrome?

Strach przed wystąpieniami publicznymi? A może to syndrom oszusta – Impostor Syndrome?

13 rad jak sobie z nim poradzić!

 

Masz wrażenie, że nie nie jesteś gotowy by wystąpić bo wiesz za mało a inni Cię przeceniają?
Jesteś przekonany, że publiczność, współpracownicy i szef zaraz odkryją, że dobra opinia o Tobie, Twojej wiedzy i umiejętnościach jest jedynie tylko opinią i zaraz się wyda,
że nic tak na prawdę nie umiesz?
Masz przekonanie, że trochę wszystkich oszukujesz i podczas wystąpienia wszystko się wyda?
Jeśli tak, koniecznie przeczytaj ten wpis!

Termin impostor syndrome po raz pierwszy został użyty w 1978 roku przez dr Pauline Clance i dr Suzanne Imes w pracy zatytułowanej „The Impostor Phenomenon in High Achieving Women: Dynamics and Therapeutic Intervention”.
Naukowczynie zaprosiły do badania wysoko postawione kobiety. Okazało się, że większość z nich uważała, że swoje osiągnięcia zawdzięczają jedynie szczęściu, i że otoczenie nie zdaje sobie sprawy z ich niekompetencji. Uznawały, że koledzy i koleżanki z pracy mają o nich za dobre zdanie i w końcu któregoś dnia wyda się, że tak naprawdę nie zasługują one ani na swoją pozycję ani na uznanie.

Interesujące w zespole impostora jest to, że występuje on wśród ambitnych, inteligentnych i zdolnych ludzi. Im wyżej uda im się zajść i im większe odnoszą sukcesy tym bardziej odczuwają strach przed zdemaskowaniem. Obawiają się, lub wręcz są tego pewni, że ich osiągnięcia nie wypływają z ich zdolności i pracy tylko są wynikiem splotu okoliczności, przypadku lub braku czujności otoczenia. Są pewni, że prędzej czy później oszustwo zostanie odkryte

Ostatnie badania wskazują, że jest to powszechne zjawisko, choć niewiele osób zdaje sobie sprawę z jego występowania i że istnieje nazwa na tego rodzaju symptomu.
Ilekroć prowadzę warsztaty i omawiamy syndrom oszusta, uczestnicy dzielą się ze mną ulgą, gdy słyszą, że istnieje termin na to, czego doświadczają i co również istotne, że nie są w swych odczuciach odosobnieni.

Syndrom oszusta często uderza w momentach przejściowych. Kiedy wychodzisz ze strefy komfortu, w której funkcjonujesz.
Nasza naturalna tendencja do skupiania się na słabościach, a nie na naszych mocnych stronach, prowadzi nas do wniosku, że nie jesteśmy przygotowani na to, co nas czeka.
Otrzymujesz propozycję omówienia wyników swoich badań przed grupą współpracowników, masz wystąpić na konferencji i podzielić się swoimi przemyśleniami, jesteś zaproszony jako ekspert
w swojej dziedzinie do panelu.

A w twojej głowie kłębią się myśli:

„Kim właściwie jestem, że zabieram głos?”
„Dlaczego moje przemyślenia miałyby kogoś interesować? Przecież jest tylu innych lepszych ekspertów!”
„Co takiego ciekawego mogę mieć do powiedzenia, co mogłoby kogoś zaciekawić?”
„Kiedy się wreszcie dowiedzą, że to nic tak naprawdę nie osiągnąłem?”

Gdy przed wystąpieniem rozpoznasz u siebie następujące objawy:

­ 1. Myślisz o sobie, że nie jesteś wart by wystąpić publicznie lub nie zasługujesz na to by cię wysłuchano.
­ 2. Martwisz się, że nie sprostasz oczekiwaniom słuchaczy.
­ 3. Skupiasz się jakie możesz popełnić błędy a nie skupiasz się jakimi cennymi informacjami możesz się podzielić.
­ 4. Myślisz, że to co masz do powiedzenia jest tak na prawdę oczywiste i każdy mógłby o tym opowiedzieć a praca którą wykonujesz jest prosta i każdy mógłby ją wykonać ( i to lepiej).
­ 5. Uważasz, że oszukałeś otoczenie co do swoich umiejętności.
­ 6. Nie wierzysz w swoje kompetencje.

…zacznij działać!

1. Bądź świadomy swoich automatycznych negatywnych myśli i uczuć.
2. Zrób listę swoich kwalifikacji, kompetencji, umiejętności.
3. Wypisz swoje mocne strony.
4. Wiedz, że ludzie, którzy proszą cię o wystąpienie cenią właśnie twoje kompetencje. Poproszono właśnie ciebie, a nie kogoś innego!
5. Pokonaj perfekcjonizm. Stawiaj sobie realistyczne cele i poznaj znaczenie sformułowania – wystarczająco dobre.
6. Każde nowe doświadczenie daje możliwości rozwoju. Wiem, że dotychczas szukałeś w nich porażki, zacznij znajdować doświadczenia pomocne w dalszej drodze.
7. Nie jesteś jedyny, który ma takie myśli. Porozmawiaj ze znajomymi, możesz być zdziwiony ilu z nich, których podziwiasz i szanujesz, przeszło podobną drogę.
8. Spisuj wszystko co ci się udało, nie traktuj sukcesu jako coś oczywistego.
9. Przysłuchaj się z uwagą obiektywnym opiniom na temat swoich umiejętności i kompetencji, przypatrz się swoim osiągnięciom.
10. Wzbudź wewnętrzną motywację. Powiedz:
­ chcę to zrobić, bo…
­ wiem, że mogę to zrobić
­ gdy to zrobię, to osiągnę…
­ przecież to potrafię
11. Zaakceptuj sukces! Tak, możesz. Ciesz się nim, bo włożyłeś w niego dużo pracy, wiedzy i doświadczenia.
12. Pamiętaj o tym sukcesie (i innych) przy kolejnych wystąpieniach.
13. Twój sukces to nie dzieło przypadku – to Twoje dzieło!

A teraz najważniejsze:

Jeśli masz syndrom oszusta jest w jakimś stopniu powód do radości – syndrom oszusta to oznaka sukcesu!